De eindbalans van 2018-2019
|
Sneek Wit Zwart ZM
Vierde klasse A - zaterdag Kampioen - 52 punten uit 22 duels/winnaar tweede en derde periode Districtsbeker noord: uitgeschakeld in de 4e ronde door BCV 📸 v.v. Sneek Wit Zwart
"We willen meedoen om het kampioenschap", liet Daniël Bennik in september in Groot Sneek optekenen. Dat leek gelet op de herkomst (vijfde klasse) behoorlijk ambitieus, maar zijn ploeg maakte die woorden meer dan waar en mocht op 18 mei jongstleden na een niets aan duidelijkheid overlatende 9-0 overwinning op Creil de schaal omhoog tillen,
De doelstelling leek in de aanloop naar het seizoen overigens al snel niet meer een punt van discussie te zijn. Met een 10-2 zege op AVC en ruime overwinningen op de derdeklassers Oeverzwaluwen en NOK stelde Sneek Wit Zwart zich nadrukkelijk kandidaat. De poulefase van de beker zaaide daarna toch enige twijfel, want tegen vijfdeklasser Arum kwam men niet verder dan een 5-5 gelijkspel en na een moeizame zege op Mulier hing kwalificatie voor de KO-fase aan een zijde draadje. Die kwalificatie werd uiteindelijk dankzij datzelfde Mulier dat tegen Arum in de slotminuten een achterstand ongedaan maakte, echter alsnog een feit, waarna Sneek Wit Zwart ZM zichzelf met overwinningen op LVV Friesland en Read Swart als cupfighter op de kaart zette en eerst in ronde vier voor BCV, de toenmalige koploper van de tweede klasse I, het hoofd moest buigen. Dat laatste was men in competitieverband al heel lang niet meer gewend en dat zou de ploeg van trainer Niels Boot in de eerste seizoenshelft ook niet overkomen, al verliep de competitiestart toch minder soepel dan waarop was gehoopt. In het eerste duel in en tegen Makkum liep men in blessuretijd meteen al dubbele averij op, want de Snekers zagen de thuisclub in die tijdspanne niet alleen langszij komen maar incasseerde Rinke Hiemstra in die minuten ook een rode kaart. Nadat tussendoor vrij gemakkelijk van Bolsward en Creil werd gewonnen, herhaalde dat scenario zich tegen QVC met dien verstande dat de boosdoener deze keer Jesse Lee Staalsmid heette en dat men nu in de slotfase zelf van een achterstand terugkwam en daarmee de averij nog enigszins binnen de perken hield. Zeven dagen later bleef men in Sneek na een knotsgekke wedstrijd tegen Tollebeek beteuterd achter en weer een week later kwam men ook tegen Waterpoort Boys niet verder dan een remise, al werd de ploeg daarbij wel een zuivere treffer door de neus geboord. Vervolgens won men zes duels op rij en meldde men zich in de kopgroep. Door een verschil in gespeelde wedstrijden en door een onverwachte nederlaag bij Bolsward - de eerste in anderhalf jaar tijd - bleef het aan kop daarna stuivertje wisselen. Nadat Sneek Wit Zwart ZM de volgende vijf duels won en QVC in diezelfde reeks punten morste, bleven de Snekers als enige titelkandidaat over. Die kandidatuur kwam door het verlies bij Tollebeek nog een beetje op de tocht te staan. Na de overtuigende zege op Waterpoort Boys was echter duidelijk dat de Boot Babes op 18 mei gekroond zouden worden en dat de laatste wedstrijd tegen naaste belager QVC er één om des keizers baard zou worden. Die wedstrijd die overigens ruim werd gewonnen, stond dan ook alleen in het teken van het afscheid van Age Hains Boersma zou staan. Boersma hangt na een imposante carrière en 200 goals de kicksen aan de wilgen en is alleen nog bij hoge nood beschikbaar. Die nood lijkt niet echt waarschijnlijk, want de zaterdagtak timmerde op de transfermarkt aardig aan de weg en wist inmiddels o.a. Joey Huitema, broer Kevin (beide van de zondagtak) en Andy de Vries van Waterpoort Boys te verleiden. Daarmee lijkt de continuïteit c.q. kwaliteit voor komend seizoen gewaarborgd en zijn we alleen nog benieuwd naar de verwachtingen die men na de zomer in de voetbalbijlage van Groot Sneek laat optekenen. Waterpoort Boys
Vierde klasse A - zaterdag Competitie: 5e plaats - 37 punten uit 22 duels/winnaar eerste periode Districtsbeker noord: uitgeschakeld in de poulefase Nacompetitie: uitgeschakeld in de 1e ronde door Oudehaske 📸 Nico Altenburg
Daar waar Waterpoort Boys vorig seizoen door blessures geteisterd werd en uiteindelijk in de barrage de status van derdeklasser moest inleveren, vierde het optimisme aan het begin van het seizoen hoogtij. Zelfs nadat men zichzelf in een moeilijke positie had gemanoeuvreerd, hoorde je uit de mond van sommige acteurs nog dat men kampioen zou worden. Waarop die inschatting gebaseerd was, is een raadsel want het voetbal van Waterpoort Boys kwam in die fase niet in de buurt van het niveau dat men in de eerste seizoenshelft liet zien.
De voorbereiding op die seizoenshelft begon overigens vrij laat en bij oefenzeges op Tzummarum en HJSC, werd vooral de rentree van de langdurig geblesseerde Andy de Vries werd toegejuicht. De Vries was tegen Tzummarum drie keer succesvol en scoorde ook in het eerste bekerduel tegen WWS. Die laatste treffer kon een valse start echter niet voorkomen, waarna tegen Scharnegoutum '70 een vroegtijdig einde aan het gele bekeravontuur kwam. De overwinning in de laatste poulewedstrijd tegen IJVC zo viel in het jaaroverzicht van Waterpoort Boys te lezen, was dan ook niet meer dan een doekje voor het bloeden. In de eerste twee competitiewedstrijden waren de resultaten bevredigend, al had men gelet op de kansen in de wedstrijd tegen SC Creil absoluut een andere en hogere uitslag neer moeten zetten. Een andere uitslag was in en tegen Makkum ook heel goed mogelijk geweest, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat die ondanks een numerieke meerderheid aan de zijde van Waterpoort Boys alsdan eerder in het voordeel van de thuisclub zou zijn uitgevallen. Dat voordeel viel de Wéé Péé Béé in de volgende twee duels wel ten deel, waarna men met medekanshebber Sneek Wit Zwart in een meer spannende dan fraaie derby de punten deelde. De vooraf als lastig omschreven klus tegen TOP '63 bleek vervolgens een makkie, vooral ook omdat Waterpoort Boys toen misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen afleverde. Dat niveau bleek een week later niet nodig om Tollebeek van het lijf te houden, want de polderbewoners waagden zich niet of nauwelijks over de middenlijn en dat terwijl men nog kans op de eerste periodetitel maakte. Die ging die middag naar de gele hesjes, want het 1-1 gelijkspel bleek voldoende om het eerste kleinood van het seizoen binnen te hengelen. Nadat een week later hekkensluiter Nagele aan de haak werd geslagen, viste Waterpoort Boys in de laatste twee speelronden voor de winterstop twee keer achter het net. Daar waar tegen SV VHK nog met een verwijtend vingertje naar de arbitrage mocht worden gewezen, groef de ploeg tegen QVC mede door een aantal merkwaardige omzettingen min of meer zijn eigen graf, waarna men als nummer drie van de ranglijst aan het kerstdiner aanschoof. Bij de herstart behaalde men vervolgens evenveel punten op als bij het begin van de competitie en na een verdiende zege op SC Creil, een gelijkspel tegen Delfstrahuizen en een narrow escape tegen TOP '63 leek er mede door een onverwachte nederlaag van koploper Sneek Wit Zwart (nog) van alles mogelijk. In de weken daarop liet men vervolgens in de polder vijf punten en verdween de schaal definitief uit zicht. Dat zicht keerde ondanks een gelijkspel en twee zeges in de volgende drie wedstrijden ook niet meer terug en al helemaal niet, toen Sneek Wit Zwart de die middag in rood spelende geelhemden met de neus hard op de feiten drukte en aantoonde zo dat al niet duidelijk was, dat de hiervoor vermelde inschatting ver van de realiteit afstond. Na die oorwassing deden de laatste twee speelronden er niet meer toe en was het met het oog op de nacompetitie vooral een kwestie van heel houden. In de eerste ronde van die nacompetitie hield Waterpoort Boys een uur lang zicht op de finale, maar doordat men met een verdedigende wissel verzuimde om de druk weg te nemen, werd de eerste halte in en tegen Oudehaske meteen het eindstation. Black Boys
Vierde klasse A - zondag Competitie: 9e plaats - 24 punten uit 22 duels Districtsbeker noord: uitgeschakeld in de poulefase 📸 Henk van der Veer
De overlevingskunstenaars slaagden er ook dit seizoen in om te overleven. Daarmee is over het seizoen van Black Boys in één zin eigenlijk alles gezegd, want het voetbal was niet al te best en soms zelfs heel pover. Dat was namelijk vooral een kwestie van lange halen, gauw thuis en dat terwijl men op het middenveld met Harry Terpstra, Justin Wolfswinkel en later Nicky de Vries in beginsel over genoeg voetballende kwaliteit beschikte. De terugkeer van De Vries was overigens bittere noodzaak want ondanks een opgave van ruim dertig spelers (!) aan het begin van het seizoen en het invliegen van een paar tropische verrassingen, hield de selectie qua breedte niet over.
Die selectie begon de voorbereiding met een 4-0 overwinning op het tweede elftal van LVV Friesland, maar nadat men van de reserves van Sneek Wit Zwart een fikse draai om de oren kreeg, werd de oefenwedstrijd tegen Sneek Wit Zwart ZM uit vrees voor een nieuwe afstraffing in allerijl afgezegd. Vervolgens verloor men in de beker met ruime cijfers van Akkrum en van Gorredijk, al was men in laatstgenoemde wedstrijd in een fase na rust minimaal gelijkwaardig en misschien zelfs wel beter dan de derdeklasser. Ook in de derde wedstrijd tegen Oldeboorn toonde men veerkracht door twee keer een achterstand weg te werken om uiteindelijk met een 4-2 zege van het veld te stappen. Een zege zat er in de openingswedstrijd tegen Surhuisterveen eigenlijk geen moment in, ook al niet omdat men net als in de volgende drie wedstrijden tegen een rode kaart aanliep. Van die drie duels gingen die tegen ONB en Nieuweschoot verloren, waarna de "All Blacks" tegen Lemmer eindelijk de nul uit de boeken wisten te schrappen. Dat succesje kreeg echter geen vervolg, want nadat een oefenduel tegen IJVC met ruime cijfers werd verloren, bleken eind oktober/begin november ook Terschelling, Boornbergum en Oosterlittens te sterk, al was alleen laatstgenoemde club voetballend echt beter dan de Zwartjes. In de tweede helft van november nam Black Boys met een remise bij FC Harlingen en een overwinning op De Wâlden - beide concurrent in de strijd om lijfsbehoud - afstand van de laatste plek. Gelet op de prestaties van rode lantaarndrager Lemmer stond rechtstreekse degradatie vanaf toen op de zwarte zijde van het Schuttersveld niet langer op de agenda en daar deden de nederlagen tegen Warga en Irnsum waarmee men de eerste seizoenshelft afsloot, geen afbreuk aan. Ondanks een intensieve voorbereiding op de tweede seizoenshelft, waarbij tegen Deinum, Dronrijp en Oranje Zwart werd geoefend, leverden de duels tegen ONB en Surhuisterveen waarin voorzitter Jan Broersma de plek van Sander de Vries overnam, geen rendement op en leek het ontlopen van de play offs om lijfsbehoud een mission impossible te worden. Vanaf begin maart begon Black Boys echter punten te sprokkelen en werd het gat met de veilige regionen langzaam maar zeker kleiner. Nadat bij titelkandidaat Oosterlittens een punt werd veroverd en van Harlingen werd gewonnen, dreigde een nederlaag bij De Wâlden nog even roet in het eten te gooien. Door drie overwinningen op rij ging het toen in een vaste samenstelling en veel gedisciplineerder spelende Black Boys vervolgens in de stand Harlingen voorbij en kwam men in punten gelijk met de ploeg op de veilige plek negen ic. De Wâlden. Die situatie onderging door de nipte nederlaag bij Boornbergum geen verandering en zeven dagen later betekende een puntendeling tegen Nieuweschoot met de wedstrijd tegen het al gedegradeerde Lemmer nog in het verschiet, zo goed als zeker lijfsbehoud. Dat behoud werd middels een 2-0 zege aan de Lemstervaart definitief zeker gesteld en dat mag gelet op de penibele situatie waarin Black Boys zich eind februari van dit jaar bevond, gerust een prestatie van formaat worden genoemd. Een prestatie met het karakter van een Houdini-act die mede dankzij de inbreng van een aantal oudgedienden tot stand werd gebracht. Van hen verschijnen Alex de Jong en Nicky de Vries volgend seizoen niet meer op het trainingsveld, al weet je het bij deze prachtige clubmensen nooit helemaal zeker. Wat wel zeker is, is dat Black Boys voor aanvulling van de niet al te brede selectie moet zorgen, want anders zou het volgend seizoen wel eens lastig kunnen worden om aan de ketenen van de gevarenzone te ontsnappen. |
Er werd nog op straat gevoetbald of in de hokjes van de veemarkt. Poten was het ritueel, waarbij de besten altijd als eerste werden gekozen. De politie die zo maar jouw moeizaam bijeen gespaarde leren voetbal van Janssen Sport in beslag nam. en lek stak. Pupillen die toen nog welpen heetten en alleen op zomeravonden tegen elkaar voetbalden. Elftalfoto's van ESSO en Panini-plaatjes werden verzameld en bij de sigarenzaak van Auke Modderman op de Oosterdiek stond, of de wedstrijd van jouw elftal was afgelast. Velen zullen zich die tijd van weleer herinneren. In die tijd waren drie corners nog gewoon een PENGEL
|
SOCIAL
|