De eindbalans van 2021-2022
|
Sneek Wit Zwart
Derde klasse A - zaterdag Kampioen - 66 punten uit 26 duels/winnaar eerste en derde periode Districtsbeker noord: geplaatst voor de 2e ronde van de KO-fase (niet gespeeld i.v.m. corona) 📸 Nico Altenburg
Tegelijk met de overstap naar de zaterdag werd aan de Molenkrite de doelstelling uitgesproken om op die speeldag binnen een paar seizoenen op het niveau van de eerste klasse terug te keren en met de samenvoeging van de zondag- en zaterdagtak en met de komst van spelers als Jan Dommerholt en Jorn Wester leek die doelstelling niet echt onrealistisch.
Dommerholt verscheen echter niet fit aan de aftrap en dat zou hem het hele seizoen parten spelen. Wester bleek daarentegen een schot in de roos, al duurde het even aleer trainer Carlo Rietdijk hem in zijn kracht ging gebruiken. De nieuwe oefenmeester van de wit-zwarten was in het begin überhaupt zoekende en hoewel zijn formatie de voorbereiding nog wel met een eclatante zege begon, liep het in de overige oefenduels niet bepaald soepel. Daarbij speelde de kracht van de oppositie (eerste- en tweedeklassers) in een aantal gevallen zeker een rol. Daarvan ondervond men in de poulefase van de beker echter geen hinder, al liep het in twee van die drie duels ook niet bepaald van een leien dakje. Zo behoedde Robin Semplonius - waarom haal je in hemelsnaam een spits van 37 met slechts één treffer op zijn naam als je al iemand met een neusje voor de goal in huis hebt - de Snekers in Bolsward in extremis voor puntverlies, terwijl men tegen vijfdeklasser Beetgum met een magere 0-2 van de pitch stapte. Alleen tegen het eveneens in de vijfde klasse uitkomende SV Mulier schoot Sneek Wit Zwart met scherp en dat zou men vervolgens in de competitie ook een aantal keren doen. In die competitie werd op 23 november van het vorig jaar tegen SDS de achtste overwinning op rij en de eerste periodetitel bijgeschreven, waarna men voor de coronastop het eigen publiek nog een keer op een doelpuntenfestijn en op een ultra vroege training trakteerde. Die training in de rand van de nacht kreeg geen vervolg en dat gold na de hiervoor genoemde stop ook voor de succesreeks van Sneek Wit Zwart. Bij de hervatting van de competitie die aan de Molenkrite twee weken later plaats vond omdat de bond eerst eerder afgelaste duels inplande, ging men achtereenvolgens tegen SVM Marknesse, Workum, Heerenveense Boys en Oeverzwaluwen onderuit en dreef de titel en daarmee rechtstreekse promotie uit zicht. Na de nederlaag in Workum liet de ploeg van die naam echter ook een aantal keren een steek vallen en begin mei nam Sneek Wit Zwart waarbij Rietdijk inmiddels zijn “Idealelf” in elkaar had geknutseld, dankzij treffers van de al genoemde Wester en Stefan Westhof de rol van dirigent in de derde klasse A weer van Workum over. Het dirigeerstokje zouden de Snekers daarna ook niet meer uit handen geven, al was het in de return tegen SVM Marknesse nog even een krappe kwestie. In de overige wedstrijden was het daarentegen business as usual en deed de ploeg met ruime overwinningen op Makkum, Oeverzwaluwen, Willemsoord en Oudehaske oude tijden herleven, iets dat op de eerste zaterdag van juni volkomen terecht met de schaal werd beloond. Waterpoort Boys
Vierde klasse A - zaterdag Tweede plaats - 51 punten uit 26 duels/winnaar tweede periode Districtsbeker noord: geplaatst voor de 1e ronde van de KO-fase (niet gespeeld i.v.m. corona) Nacompetitie: winnaar finale 📸 v.v. Waterpoort Boys
Het is bij de aanhang van veel clubs vaak een kwestie van zwart of wit. Daarbij is laatstgenoemde kleur vaak niet de meest prettige, want als het legioen met zakdoekjes van die kleur begint te zwaaien, worden in de bestuurskamer meestal de pensioenzegels gedrukt. Die zakdoekjes waren na een wedstrijdje of vijf ook bij Waterpoort Boys zichtbaar, maar de beleidsmakers van de Sneker cultclub lieten zich daardoor niet van de wijs brengen en hielden vertrouwen. En niet onterecht en naarmate het seizoen vorderde, sprak de eertijds kritische aanhang de trainers steeds vaker aan met “Lowietje”, daarbij verwijzend naar de huidige bondscoach en succestrainer.
De matige comptetitiestart van de geelhemden stond overigens in schril contrast met de voorbereiding toen Postma’s discipelen menig derdeklasser van de mat speelden, en met de poulefase van de beker, toen zijn ploeg zich met drie overwinningen vrij eenvoudig voor de KO-fase wist te plaatsen. Medio november stond er namelijk nog maar één punt op de Sneker teller en bij de hervatting van de competitie in februari van dit jaar waren dat er nog steeds maar zeven. Toen was het ontlopen van degradatie c.q. het vermijden van de promotie-/degradatieduels het eerste en voornaamste agendapunt en nam niemand aan de op het Schutterveld doorgaans goed gevulde stamtafel het woord promotie in de mond. Na de eerste stapjes omhoog volgde echter een ijzersterk vervolg en in de volgende achttien wedstrijden bleef de hoofdmacht zonder nederlaag en werd beslag gelegd op de tweede periode. Daarmee werd Waterpoort Boys de voornaamste belager van de gedoodverfde kampioen “ut Bolsert". en uiteindelijk plaatste men zich als nummer twee rechtstreeks voor de finale van de play offs. In die finale die op neutraal terrein werd afgewerkt, stond de Wéé Péé Béé eigenlijk al voor het eerste fluitsignaal met 1-0 voor, want met de steun van de uit zo’n driehonderd fans bestaande aanhang was de Sneker finalist eenduidig en zwaar in het voordeel. Ook binnen de witte krijtlijnen bewerkstelligde het vlaggenschip van de Sneker cultclub onder aanvoering van Robert Minks en kilometervreter Romano Pasveer al snel een voordeel. Dat voordeel werd tegen derdeklasser en herkanser TONEGO uit Luttelgeest door Marcel van der Meulen, Brian Visser en Tim van der Werf in doelpunten en in een beslissende voorsprong vertaald. Daardoor mag Waterpoort Boys zich na een afwezigheid van vier seizoenen komend seizoen weer derdeklasser noemen. Black Boys
Vierde klasse A - zondag Tiende plaats - 29 punten uit 24 duels Districtsbeker noord: uitgeschakeld in de poulefase 📸 Nico Altenburg
Black Boys was en bleef de Houdini van het Noordelijk amateurvoetbal. want opnieuw slaagde de tot één team gereduceerde volksclub erin om de extra dans om lijfsbehoud te ontspringen, al gebeurde dat deze keer onder meer doordat één van de concurrenten zichzelf in de tenen schoot en drie punten in mindering kreeg.
Aan de andere kant deed de ploeg van trainer Richard Venema voetballend niet voor het grootste deel van de oppositie onder en was men net zo goed of net zo slecht - het is maar net hoe men één en ander aanvliegt - als de meeste andere clubs in de vierde klasse B, die door het afhaken van Nicator al na een paar weken uit slechts dertien clubs bestond. Na hetzelfde aantal weken gaf niets en niemand ook maar een cent voor de kansen van "Blak Boys" omdat het op zich niet onaardige veldspel niet met veel kansen, laat staan met doelpunten gepaard ging. Zo trof men in de voorbereiding alleen in en tegen Lemmer doel (Raymond Abelsma) en bleef men in de andere oefenwedstrijden en in de beker zonder succesbeleving, iets waarin in de eerste speelronden in de competitie ook geen verandering c.q. verbetering kwam. Toen Black Boys vervolgens twee keer op rij won en op die beide zeges bovendien heel weinig viel af te dingen, leek het lek boven. Leek, want in de volgende acht duels bleef de oogst tot welgeteld één punt beperkt waardoor men op de voorlaatste plaats bleef staan. In die positie kwam eind maart/begin april toen men drie overwinningen op rij boekte ook geen verandering, al kreeg men de bagagedrager van de veilige regionen daarmee wel binnen handbereik. Vervolgens leek die bagagedrager buiten bereik te blijven, totdat de almachtige voetbalbond voor de voorlaatste speeldag besloot om het puntentotaal van De Sweach met drie te verminderen en Black Boys op laatstgenoemde speeldag zelf overtuigend van een andere concurrent i.c. De Wâlden won. Toen vervolgens op de laatste speeldag alle ontwikkelingen gunstig uitpakten, bleef Black Boys tiende en bleek dat de “All Blacks” opnieuw à la Houdini waren ontsnapt. Na een seizoen waarin de club afscheid moest nemen van de veel te jong overleden keeper Jasper de Jong, waarin een speler en een grensrechter zo maar van het veld stapten en waarin men in de slotweken nauwelijks meer dan elf spelers op de been kon brengen en noodgedwongen de teammanager, de trainer en de voorzitter als invaller moest inzetten, was dat hoe je het ook wendt of keert, toch een zeer bijzondere prestatie. |
Er werd nog op straat gevoetbald of in de hokjes van de veemarkt. Poten was het ritueel, waarbij de besten altijd als eerste werden gekozen. De politie die zo maar jouw moeizaam bijeen gespaarde leren voetbal van Janssen Sport in beslag nam. en lek stak. Pupillen die toen nog welpen heetten en alleen op zomeravonden tegen elkaar voetbalden. Elftalfoto's van ESSO en Panini-plaatjes werden verzameld en bij de sigarenzaak van Auke Modderman op de Oosterdiek stond, of de wedstrijd van jouw elftal was afgelast. Velen zullen zich die tijd van weleer herinneren. In die tijd waren drie corners nog gewoon een PENGEL
|
SOCIAL
|