De tussenbalans van 2023-2024
|
Waterpoort Boys
3e klasse A - zaterdag Competitie: tiende plaats - 7 punten uit 10 duels Beker: uitgeschakeld in de poulefase 📸 v.v. Waterpoort Boys/Femke Palstra Fotografie
Bij Waterpoort Boys waren de verwachtingen voor dit seizoen hoog gespannen. Met een toptrainer als Jan Vlap moest de hoofdmacht van de gele hesjes die in den beginne in het blauw speelde, toch in staat zijn om in het linkerrijtje mee te draaien en om misschien wel een plekje bij de stoelendans om een plek in de tweede klasse te bemachtigen. Die verwachtingen werden op deze site al flink getemperd en ook de trainer bestempelde die toen als niet realistisch.
Vlap gaf op de eerste training overigens aan dat hij een voorbereiding van vijf weken voldoende vond, al gingen er binnen de club ook stemmen op die die periode tekort vonden. In ieder geval hield dat in, dat de poulefase van de beker onderdeel van de “tarieding” zou zijn en dat in de bekerduels (nog) niet al te veel van Waterpoort Boys verwacht mocht worden. Toch vielen de nederlagen tegen Makkum en Scharnegoutum ’70 - beide vierdeklassers - tegen, al is rauw op het dak ook weer te zwaar uitgedrukt.
Daarna verloor de squadra uit de Waterpoortstad met het kleinst mogelijke verschil van Workum, haalde men tegen aartsrvijand DWP een punt en wist men promovendus IJVC tijdens een soort van natte moesson nipt te kloppen. Die overwinning kreeg geen vervolg, want na de zaterdag bij de Kypmantsjes ging Waterpoort Boys drie keer op rij onderuit. De wijze waarop dat gebeurde, baarde zorgen want in de duels met SV Oosterwolde, Heeg en SC Joure kwam evenals in eerdere wedstrijden het gebrek aan creativiteit en scorend vermogen duidelijk boven drijven.
Het feit dat Jan Vlap in de eerste seizoenshelft om uiteenlopende redenen lang niet altijd - en eigenlijk vrijwel nooit - over een voltallige selectie kon beschikken, speelde daarbij absoluut een rol. Daardoor moest de oefenmeester vrijwel wekelijks in de opstelling schuiven, al maakte hij daarbij ook een enkele keer een niet al te logische keuze. Toen hij daarop werd gewezen, verdedigde hij zich in eerste instantie met hand en tand maar uiteindelijk haalde hij bakzeil, terwijl hij in de herfst de gestopte Robert Minks weer bij de selectie haalde. De reanimatie van de in de herfst van zijn carrière belandde Minks die aanvankelijk als invaller dienst deed maar in de laatste wedstrijd voor de winterstop in de basis startte, gaf aan dat de nood hoog was. Die is sowieso hoog. Waterpoort Boys creëert en scoort zoals hiervoor al werd aangegeven, gewoon veel te weinig, terwijl er aan de andere kant ballen in vliegen die er vorig seizoen niet in vlogen. Als dat na Oud en Nieuw niet verandert, dan stevent Waterpoort Boys in haar jubeljaar af op deelname aan de postnatale strijd om lijfsbehoud of nog erger, op rechtstreekse degradatie. In dat kader Is de eerste wedstrijd na de winterstop cruciaal, want daarin neemt Waterpoort Boys het op zaterdag 27 januari op tegen promovendus en concurrent QVC. Bij winst op de ploeg van trainer Niels Boot krijgt men het rijk der levenden weer een beetje in het vizier. Bij verlies moet men echter met de hiervoor geschetste koers rekening houden en ook nog eens ernstig. Jong LSC 1890
5e klasse A - zaterdag Competitie: achtste plaats met 11 punten uit 10 duels Beker: uitgeschakeld in de poulefase Na een moeizame start deed Jong LSC 1890 het in het debuutjaar naar behoren en voldeed de ploeg met een mooie plek in de subtop aan de verwachtingen. Met de verdere professionalisering - een eigen selectie met een eigen trainer - leek een opmars richting de top van de vijfde klasse een volgende en logische stap.
Van een volgende stap kwam in de poulefase van de beker niet veel terecht. De “blauwtjes” gingen er tegen Scharnegoutum ’70, Makkum en Waterpoort Boys met resp. vijf-nul, vier-nul en vijf-nul namelijk hard vanaf, al was de oppositie wel van een ander kaliber dan een jaar eerder, toen men in de poulefase nog van Nicator wist te winnen. In de periode van de bekerduels speelde men overigens ook een oefenwedstrijd tegen de reserves van Sneek Wit Zwart. In die oefenpot bleek dat de spelers van trainer Mayco Schulte nog behoorlijk moeten rijpen, willen ze op de fruitschaal van het echte eerste terecht komen. Niettemin was de competitiestart met overwinningen op Mulier en Udiros en een gelijkspel tegen Blue Boys vele malen beter dan vorig seizoen, toen men in de eerste drie duels punt- en doelpuntloos bleef. Die driepunters werd echter behaald tegen wat we met alle respect de mindere goden noemen en toen het meer serieuze werk zich aandiende, werd het een kwestie van sprokkelen en werden in zeven duels nog maar vijf punten behaald, al baarde de zege op HJSC dat toen nog als koploper door het leven ging, wel veel opzien. Tegen andere “toppers” als SV NOK en RKO - en dat kan gebeuren - verliep het daarentegen minder, waarna het verlies tegen mede-middenmotor SV Hielpen en de remise tegen het eveneens in de middenmoot bivakkerende Arum toch een beetje rauw op het dak viel, vooral als men bedenkt dat de Snekers aan de Sportlaan in Arum met o.a. Ilias Bourakba, Martin de Haan en Patrick Haitjema uit het A-kader aantraden en tot een paar minuten voor tijd nog met één-drie voor stonden. Met die resultaten is Jong LSC 1890 niet meer dan een bescheiden middenmoter. Indien men van de zaterdagtak die oorspronkelijk bedoeld was om spelers uit het oude tweede op een aantrekkelijk tijdstip een aantrekkelijk podium te bieden, meer wil maken en wil ontwikkelen tot de couveuse voor de A-seledtie dan zal het niveau omhoog moeten en zal men wedstrijden zoals tegen Arum moeten winnen. Blijft men echter op het huidige niveau hangen, dan komen uit de couveuse weinig bruikbare spelers voort. Een andere route richting de echte A-selectie zou via een o.23-competitie kunnen lopen, al zijn de afstanden daarbij wel behoorlijk groot en mogelijk (te) bezwaarlijk. Die zijn in vijf A vele maken korter en de eerstvolgende bedraagt zelfs niet meer dan twaalf kilometer. Dan ben je al in Woudsend en daar hervat Jong LSC 1890 op zaterdag 27 januari de competitie met het inhaalduel tegen de club van die naam. Black Boys
Vijfde klasse B - zondag Competitie: Vierde plaats met 16 punten uit 9 duels Beker: uitgeschakelde in de poulefase 📸 v.v. Black Boys/Alycke Krikke
Black Boys droomde na de degradatie van juni 2023 van een seizoen waarin men de honderd jaar misschien wel met een kampioenschap zou kunnen afsluiten. Dat lijkt halverwege de rit wat te hoog gegrepen. Aan de andere kant, zeg nooit “nooit" in een competitie waarin de ploegen elkaar - een enkele uitzondering daar gelaten - niet veel ontlopen.
Dat laatste bleek onder meer in de bekerwedstrijd tussen Black Boys en Blauw Rood ’20, de huidige koploper in de vijfde klasse B. Toen kantelden de Snekers na een een uur de wedstrijd en waren de Zwartjes beter dan de titelkandidaat uit "Bolsert". De Snekers konden daaraan in de volgende bekerduels tegen FC Harlingen en Geel Wit echter geen vervolg geven, al was dat tegen de derde- en vierdeklasser nu ook weer niet een schande. Het eerste optreden in de vijfde klasse werd daarentegen een doorslaand succes, want toen was Black Boys dankzij treffers van Eduany Bravo, Shane van der Horst (2x), Tolga Yilmaz, Mark Zijlstra en Ahmed Abdullah met zes-één een klein maatje te groot voor Sport Vereent. Evenals in de beker kreeg de goede start ook in de competitie geen vervolg, want op de laatste dag van september boog men in Lemmer voor de club van die naam en nadat men met het kleinst mogelijke verschil Langweer had verslagen, ook voor het al genoemde Blauw Rood ’20. Daarbij deed oud Black Boys-spits Dennis Niemarkt met drie treffers waaronder een gemakkelijk gegeven “pengel”, de “All Blacks” de das om.
Met die resultaten neemt Black Boys vlak voor de Kerst en vlak voor het Opa de Vries Zaalvoetbal Toernooi dat in no-time “restloos Ausverkauft” was, met zestien uit negen de vierde plek in. Hoewel men een wedstrijd minder op de teller heeft staan, lijkt de rol in de titelstrijd met een achterstand van virtueel zeven punten uitgespeeld. Zeg echter zoals we hiervoor al aangaven, nooit “nooit”, want Black Boys krijgt de nummers één tot en met drie nog allemaal thuis en bovendien moeten die ook nog tegen elkaar. Eerst moet de Equipo Negro van trainer Richard Venema echter naar Heerenveen, waar op 20 januari het inhaalduel tegen Nieuweschoot op de rol staat.
ONS Sneek o.23
divisie 2A - zaterdag Competitie: zevende plaats met 14 punten uit 14 duels Beker: niet van toepassing 📸 c.v.v. O.N.S. Sneek
Een van de belangrijkste en tevens één van de moeilijkste aspecten van een opleidingsteam zoals ONS Sneek o.23 is dat de samenstelling vrijwel wekelijks wisselt. Dat heeft o.a. te maken met het wensenlijstje van de trainer van de hoofdmacht dat afhankelijk van blessures en schorsingen kan variëren. Daarnaast bleek de overstap van een aantal spelers uit de succesvolle o.18-selectie (nu) nog net een brug te ver. Nu ONS Sneek o.23 in het voorjaar in de derde divisie en dus op een iets lager niveau uitkomt, kunnen zij naar verwachting op meer speeltijd rekenen.
De (wisselende) samenstelling van de wedstrijdselectie was weliswaar van invloed, maar onzes inziens niet de hoofdoorzaak van de stap terug. Die was vooral het gevolg van de thuiswedstrijd tegen Sparta Nijkerk waarin men in de slotminuten twee belangrijke punten prijs gaf, en van de dubbele confrontatie met hekkensluiter SV Urk. Die twee ontmoetingen smeten onder de streep slechts één punt op en dat was gewoon te weinig. In de overige wedstrijden stapte de ploeg van trainer Friso Boschloo vier keer als winnaar van het veld. Dat gebeurde voor het eerst in Leusden bij het toen nog ongeslagen Roda ’46, waarvan men ook in de return met ruim verschil wist te winnen. Verder sleepte men bij Sparta Nijkerk drie punten uit het vuur en deed ONS Sneek o.23 op de voorlaatste speeldag thuis tegen HSC ‘;21 wat men moest doen, namelijk winnen. Het bleek echter niet voldoende, omdat de acht nederlagen er net een paar teveel waren. In die verloren krachtmetingen werden de oranje beloften overigens nooit echt weggespeeld, al. verliep het laatste deel in een aantal van die wedstrijden - en soms na het inbrengen van wisselspelers - wel een paar keer minder goed en was er ook nog de thuiswedstrijd tegen Spakenburg o.23 waarin men eigenlijk zichzelf op een onoverbrugbare achterstand zette. Zoals hiervoor al viel te lezen, fungeert de o.23 van ONS Sneek als voorraadkast. Dat is mooi voor de club, maar minder voor de coach van het beloftenteam. Die moet, of spelers afstaan, of al na een uur naar de kant halen en met mannen als Harmen Boelsma, Lars van der Brug, Lennard Feenstra, Arjen Stremler en Lars Wolke gaat het dan niet om de minsten. Dat zij dit seizoen aan de hoofdmacht ruiken, heeft ook te maken met het niveau waarop de o.23 acteert c.q. acteerde. Nu dat minder wordt, is de vraag opportuun of het beloftenteam hofleverancier blijft, te meer omdat de stap van de o.18 naar de o.23 zo bleek bij de najaarsreeks, behoorlijk groot is en omdat een deel van die “next generation” nog tijd nodig zal hebben om zichzelf voor het grote werk klaar te stomen. Dat proces verloopt doorgaans sneller wanneer het niveau hoger ligt en dus is het voor de regionaal gecertificeerde opleiding zaak om komend voorjaar met de o.23 het verloren gegane terrein te heroveren. |
Er werd nog op straat gevoetbald of in de hokjes van de veemarkt. Poten was het ritueel, waarbij de besten altijd als eerste werden gekozen. De politie die zo maar jouw moeizaam bijeen gespaarde leren voetbal van Janssen Sport in beslag nam. en lek stak. Pupillen die toen nog welpen heetten en alleen op zomeravonden tegen elkaar voetbalden. Elftalfoto's van ESSO en Panini-plaatjes werden verzameld en bij de sigarenzaak van Auke Modderman op de Oosterdiek stond, of de wedstrijd van jouw elftal was afgelast. Velen zullen zich die tijd van weleer herinneren. In die tijd waren drie corners nog gewoon een PENGEL
|
SOCIAL
|