"Eigen spul eerst ....."
|
Buma's eerste voetbalschoenen waren zwarte Nike's met een fluoriserend geel logo en kwamen van de overkant van de straat, want daar had men zo'n beetje ieder merk en iedere maat op voorraad. Met die kicksen leerde hij de beginselen van zijn maat, al gingen die eerste "trainingen" wel ten koste van de voortuin van Pa, die vanaf 'n bankje de verrichtingen van zoonlief op het met wiskundige precisie geknipte "hoofdveld" aandachtig volgde.
|
Nadien zag ik hem alleen nog 'n keertje bij de pupillen, toen hij het met ONS opnam tegen neef Stijn die toen voor zover ik mij dat herinner, bij Sneek Wit Zwart in de jeugd speelde en die morgen aan het langste eind trok. In het compacte voetbal kon ik het effect van de eerdere "voortuinoefeningen" (nog) niet ontdekken, maar later bleek "baat het niet dan schaadt het niet" wel degelijk van toepassing, al verdient de opleiding van ONS Sneek zonder meer de meeste credits. Hoe het hem verder in zijn jeugdjaren is vergaan, weet ik niet omdat ik daarna vooral de wedstrijden met eigen vlees en bloed bezocht en een deel daarvan soms de hele zaterdag in beslag nam.
Pas veel later toen hij de status van neo-senior had bereikt, zag ik hem weer spelen en wel bij het bekerduel van ONS Sneek 2 tegen Sneek Wit Zwart ZM dat toen op een derde opeenvolgende stap omhoog aasde. In die wedstrijd had hij zijn opponent in de "buusse" en was hij met zijn ploeg heer en meester, al bleef het wel (te) lang spannend omdat ONS met name in de eerste fase bij een serie opgelegde kansen verzuimde om de rest van de derby tot een formaliteit te maken. Bij onze tweede ontmoeting in de herfst van 2019 was hij in de openingsfase van het bekerduel tegen Makkum even zoekende, maar herstelde hij zich vervolgens knap om onder toeziend oog van de als correspondent fungerende "man van staal" onder de streep een sterk staaltje af te leveren.
tekst gaat verder onder de foto's
Pas veel later toen hij de status van neo-senior had bereikt, zag ik hem weer spelen en wel bij het bekerduel van ONS Sneek 2 tegen Sneek Wit Zwart ZM dat toen op een derde opeenvolgende stap omhoog aasde. In die wedstrijd had hij zijn opponent in de "buusse" en was hij met zijn ploeg heer en meester, al bleef het wel (te) lang spannend omdat ONS met name in de eerste fase bij een serie opgelegde kansen verzuimde om de rest van de derby tot een formaliteit te maken. Bij onze tweede ontmoeting in de herfst van 2019 was hij in de openingsfase van het bekerduel tegen Makkum even zoekende, maar herstelde hij zich vervolgens knap om onder toeziend oog van de als correspondent fungerende "man van staal" onder de streep een sterk staaltje af te leveren.
tekst gaat verder onder de foto's
🔎 klik op de foto's voor een vergroting
De ontwikkeling van Glenn Buma ontging ook de kenners bij Oó Èn Ès niet en zoals hiervoor al werd vermeld, werd hij halverwege het seizoen naar de A-selectie overgeheveld. Die overheveling leidde toen niet tot een optreden in de hoofdmacht c.q. de derde divisie, ook al omdat de poort van het "Sudersportpark" een paar weken later vanwege corona vroegtijdig en zonder zwaailicht op slot ging.
Dit seizoen zou daar echter verandering in komen. In de eerste oefenpot werd Buma jr. in wat een andere oer-ONS'er wel "het klompenhok voor de hel" noemt, gelijk voor de leeuwen gegooid. Vervolgens maakte hij tegen Zeerobben en Flevo Boys de negentig minuten vol, waarna hij bij de laatste test tegen Be Quick 1887 evenals bij de seizoensouverture na een dik uur binnen de lijnen kwam. Zeven dagen later bleef zijn inbreng in de "nije Fryske derby" beperkt tot 'n vuistvol minuten, al stond hij in die korte tijd wel tegenover zijn "voortuinmaat". Bij het ingaan van de meteorische herfst ging ONS met Buma als invaller in "the dying seconds of the game" op zure wijze onderuit, waarna trainer Jan Vlap tegen HZVV geen beroep op hem deed. In de volgende wedstrijd draafde hij echter weer in de basis op en was hij medeverantwoordelijk voor het eerste competitiepunt van de piepjonge oranjehemden.
De wedstrijd tegen AZSV is de laatste officiële van 2020-2021 geweest, maar naar ik hoop niet de laatste van Glenn Buma, al zie ik wel heel vaak en naar mijn mening te vaak van die gecertificeerde "looplijnexperts" die een voorkeur voor het "gehaalde spul" hebben en die jongens uit de eigen vijver of niet zien staan of die als ze al meedoen, ze er heel en te gemakkelijk uithalen.
Ik ben van mening dat je eigen "mansjes" als Glenn Buma, wanneer die nagenoeg gelijkwaardig zijn aan het vreemdelingenlegioen, altijd moet opstellen en altijd moet laten staan. Zij zijn van veel meer waarde en belang dan al die "strangers" die in de meeste gevallen zoals in de inleiding al werd vermeld, slechts passant zijn en er meestal als dief "in the night" weer vandoor gaan. De "jonkies" van eigen vlees en bloed zijn namelijk de ader en een belangrijk bindmiddel om als vereniging te overleven. Zij zijn voor nu, maar ook voor later de garantie dat er steeds weer een "nije dei" zal zijn en dat is dan ook de reden, dat ik aan het einde van deze column - naast de aloude tegelwijsheid "wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" - met "eigen spul eerst" een variant op "America First" uit de kast haal.
Pengel.
Dit seizoen zou daar echter verandering in komen. In de eerste oefenpot werd Buma jr. in wat een andere oer-ONS'er wel "het klompenhok voor de hel" noemt, gelijk voor de leeuwen gegooid. Vervolgens maakte hij tegen Zeerobben en Flevo Boys de negentig minuten vol, waarna hij bij de laatste test tegen Be Quick 1887 evenals bij de seizoensouverture na een dik uur binnen de lijnen kwam. Zeven dagen later bleef zijn inbreng in de "nije Fryske derby" beperkt tot 'n vuistvol minuten, al stond hij in die korte tijd wel tegenover zijn "voortuinmaat". Bij het ingaan van de meteorische herfst ging ONS met Buma als invaller in "the dying seconds of the game" op zure wijze onderuit, waarna trainer Jan Vlap tegen HZVV geen beroep op hem deed. In de volgende wedstrijd draafde hij echter weer in de basis op en was hij medeverantwoordelijk voor het eerste competitiepunt van de piepjonge oranjehemden.
De wedstrijd tegen AZSV is de laatste officiële van 2020-2021 geweest, maar naar ik hoop niet de laatste van Glenn Buma, al zie ik wel heel vaak en naar mijn mening te vaak van die gecertificeerde "looplijnexperts" die een voorkeur voor het "gehaalde spul" hebben en die jongens uit de eigen vijver of niet zien staan of die als ze al meedoen, ze er heel en te gemakkelijk uithalen.
Ik ben van mening dat je eigen "mansjes" als Glenn Buma, wanneer die nagenoeg gelijkwaardig zijn aan het vreemdelingenlegioen, altijd moet opstellen en altijd moet laten staan. Zij zijn van veel meer waarde en belang dan al die "strangers" die in de meeste gevallen zoals in de inleiding al werd vermeld, slechts passant zijn en er meestal als dief "in the night" weer vandoor gaan. De "jonkies" van eigen vlees en bloed zijn namelijk de ader en een belangrijk bindmiddel om als vereniging te overleven. Zij zijn voor nu, maar ook voor later de garantie dat er steeds weer een "nije dei" zal zijn en dat is dan ook de reden, dat ik aan het einde van deze column - naast de aloude tegelwijsheid "wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" - met "eigen spul eerst" een variant op "America First" uit de kast haal.
Pengel.
Lees ook:
Er werd nog op straat gevoetbald of in de hokjes van de veemarkt. Poten was het ritueel, waarbij de besten altijd als eerste werden gekozen. De politie die zo maar jouw moeizaam bijeen gespaarde leren voetbal van Janssen Sport in beslag nam. en lek stak. Pupillen die toen nog welpen heetten en alleen op zomeravonden tegen elkaar voetbalden. Elftalfoto's van ESSO en Panini-plaatjes werden verzameld en bij de sigarenzaak van Auke Modderman op de Oosterdiek stond, of de wedstrijd van jouw elftal was afgelast. Velen zullen zich die tijd van weleer herinneren. In die tijd waren drie corners nog gewoon een PENGEL
|
SOCIAL
|